اقتصاد ایران

از علمای حوزه انتظار است وظایف تاریخی خود نسبت به معیشت عمومی جامعه که طلاب هم جزئی از آن هستند را انجام بدهند و همچون علمای سلف، از ابزارهای مشهور خود در این باره استفاده کنند.

یکی از تئوریسین‌های اصلاح‌طلب در یادداشتی از سیاستمداران و سیاست‌گذاران ایرانی خواسته است که با تز "توافق به هر قیمتی" عازم خانه‌ی دشمن شوند و نه با شمشیر که با کلام بجنگند!

چرا تئوریسین‌های اصلاح‌طلب به خط شده‌اند تا دولت پزشکیان را تب‌زده و ضعیف کنند؟ برخی اصلاح‌طلبان ستادی چه سودی از این تزریق ضعف به قامت دولت نجیب پزشکیان می‌برند؟

مخالفان تخصیص "ارز ترجیحی" نه تنها هیچ استدلال متقنی علیه این رفتار عقلانی در اقتصاد ندارند بلکه در مقابل تجربیات تلخ گذشته که منجر به گرانی‌های گسترده شد نیز سکوت اختیار می‌کنند!

"بانیان آشوب" و بازندگان سیاسی که سال‌ها به دنبال فتنه‌انگیزی و ایجاد فضای سیاه در کشور بودند اما در پسا جنگ و با مشاهده وحدت مردم و حاکمیت بازی جدیدی به راه انداختند. آن بازی جدید چه بود؟!

"خودرو" و مسکن باید از کالای سرمایه‌ای به یک کالای مصرفی تبدیل شود. مسئله‌ای که برای داشتن یک اقتصاد پیشرفته همه باید به سمت آن عزیمت کنیم.

مشاغل پزشکی و درمانی یک نیاز اقتصادی، ملی و حکومتی هستند نه پله‌ای برای ثروتمند شدن و انجام کارهای بدون زحمت! لذا اشخاصی که تمنای ثروتمندی و یا شغل‌های لوکس را دارند باید به بخش خصوصی بروند.

"نخبه" کیست و چرا یک سیستم حکمرانی باید برای استفاده از نخبگان و مراقبت از آنها برنامه همیشگی داشته باشد؟

معاون اول رئیس‌جمهور در یک جمله طلایی برای اقتصاد کشور بیان کرد که اعتقاد دارد در داخل کشور سرمایه کافی وجود دارد. اما این تحقق "سرمایه‌گذاری داخلی" چه شروط و الزاماتی دارد؟

این بدیهی بود وزیری که در دهه 90 و در عین تورم پایین از امکان سیاست نفت در برابر غذا حرف می‌زد؛ امروز و در دهه جدید که تورم در حدود 30 درصد قرار دارد هم طبیعتا به صحنه می‌آید و سیاه‌نمایی می‌کند!